Koszmar z ulicy Wiązów Film 1984 7.5 Grupę nastolatków męczą senne koszmary, w których prześladuje ich mężczyzna ze spaloną twarzą, Freddy Krueger, psychopatyczny morderca dzieci. Koszmar z ulicy Wiązów. A Nightmare on Elm Street, USA 2010. Pięcioro przyjaciół pewnej nocy zaczyna śnić ten sam sen. Jego bohaterem jest demoniczny Freddy Krueger. Psychopata terroryzuje nastolatków każdej nocy, przemawiając do nich przerażającym głosem. Czas trwania: 95 minut, Gatunek: Horror. Reżyseria: Samuel Bayer. Odblokuj dostęp do 14322 filmów i seriali premium od oficjalnych dystrybutorów! Oglądaj legalnie i w najlepszej jakości. Włącz dostęp. Dodał: north-trans. Koszmar z ulicy Wiązów 5 Dziecko snów - (1989) Lubisz ten film? prezes9225 W zakończeniu filmu chodziło o to, że starsze pokolenie nie widzi zagrożenia które czycha na młodsze pokolenie; dzieci muszą cierpieć za grzechy swoich rodziców. W ostatniej scenie filmu pokazao całe przesłanie "Koszmaru z ulicy Wiązów" i według mnie było ono świetne. Koszmar z ulicy Wiązów 3: Wojownicy snów (1987r. ) / A Nightmare On Elm Street 3: Drea. Cały film PL; Qustosz1 skomentował Gorzka Miłość odc 1 napisy pl; kombinasi warna baju dan celana yang cocok untuk pria. FilmA Nightmare On Elm Street 3: Dream Warriors19871 godz. 36 min. {"rate": {"id":"6855","linkUrl":"/film/Koszmar+z+ulicy+Wi%C4%85z%C3%B3w+3%3A+Wojownicy+sn%C3%B3w-1987-6855","alt":"Koszmar z ulicy Wiązów 3: Wojownicy snów","imgUrl":" pokonać Freddy'ego nastolatki muszą posiąść umiejętność kontroli własnych snów. Więcej Mniej {"tv":"/film/Koszmar+z+ulicy+Wi%C4%85z%C3%B3w+3%3A+Wojownicy+sn%C3%B3w-1987-6855/tv","cinema":"/film/Koszmar+z+ulicy+Wi%C4%85z%C3%B3w+3%3A+Wojownicy+sn%C3%B3w-1987-6855/showtimes/_cityName_"} {"linkA":"#unkown-link--stayAtHomePage--?ref=promo_stayAtHomeA","linkB":"#unkown-link--stayAtHomePage--?ref=promo_stayAtHomeB"} Akcja filmu dzieje się w niewielkim miasteczku, w którym nagle dochodzi do całej serii samobójstw wśród nastolatków. Kristen Parker, dziewczyna dręczona powracającymi koszmarami sennymi, trafia do szpitala psychiatrycznego po nieudanej próbie odebrania sobie życia. Wraz z całą grupą młodych ludzi z podobnymi problemami, jest pod opieką młodej lekarki, specjalizującej się w zaburzeniach snu...Kiedy Freddy łapie Jen za pośrednictwem telewizora widać, jak spada jej but. Kiedy wchodzi lekarz widać, że but jest na włosy Nancy są po złej stronie w porównaniu do pierwszej części "Koszmaru z ulicy Wiązów". Freddy Krueger to jeden z najbardziej rozmownych rozpruwaczy w historii kina. Jest również jednym z najbardziej twórczych. „Koszmar z ulicy Wiązów 3: Wojownicy Snów” ukazuje go jako wielkiego spadkobiercę Salvadora Dalego w dziedzinie surrealistycznych wizji. Kiedy Freddy pojawia się w snach swoich nastoletnich ofiar, nawet przedmioty codziennego ... więcejzdaniem społeczności pomocna w: 23%W 1987 roku, po sukcesie dwóch części "Koszmaru z ulicy Wiązów", Wes Craven napisał scenariusz do kolejnego filmu o mordercy z majaków sennych. Tym razem akcję umieścił w szpitalu psychiatrycznym, inicjując wątki nowych bohaterów oraz kontynuując dzieje postaci poznanych w części pierwszej. Producenci stwierdzili, iż historii brakuje świeżych ... więcejzdaniem społeczności pomocna w: 89% Uwaga Spoiler! Ten temat może zawierać treści zdradzające fabułę. W tej części jest wszystko co musi mieć horror aby nazwać go przynajmniej zabija swoje ofiary bardzo pomysłowo efekty też są dobre i nie można się tu przyczepić do aktorstwa bo jest że film jest dobrą kontynuacją to jednak klimatem odstaje od wersji Crevena. Z pewnością najbardziej drastyczna i przerażająca część zwłaszcza w kontekście swoich poprzedniczek. Tym razem producenci okazują się być bezlitośni wobec ofiar Freddy'ego Krugera. Dostajemy też dużo wyjaśnień odnośnie całej genezy zrodzenia się tytułowego koszmaru i jego ... więcej FilmA Nightmare on Elm Street19841 godz. 31 min. {"rate": {"id":"6854","linkUrl":"/film/Koszmar+z+ulicy+Wi%C4%85z%C3%B3w-1984-6854","alt":"Koszmar z ulicy Wiązów","imgUrl":" nastolatków męczą senne koszmary, w których prześladuje ich mężczyzna ze spaloną twarzą, Freddy Krueger, psychopatyczny morderca dzieci. Więcej Mniej {"tv":"/film/Koszmar+z+ulicy+Wi%C4%85z%C3%B3w-1984-6854/tv","cinema":"/film/Koszmar+z+ulicy+Wi%C4%85z%C3%B3w-1984-6854/showtimes/_cityName_"} {"linkA":"#unkown-link--stayAtHomePage--?ref=promo_stayAtHomeA","linkB":"#unkown-link--stayAtHomePage--?ref=promo_stayAtHomeB"} Nancy (Heather Langenkamp) coraz częściej miewa koszmary z Freddym Kruegerem (Robert Englund) w roli głównej, który chce ją zabić. Ten pan znany jest dzieciom z wyliczanek i pewnie nieraz maluchy były straszone przez rodziców słowami: "Jak będziesz niegrzeczny to przyjdzie po ciebie Freddy". Jedna z koleżanek Nancy w czasie takiego snuNancy (Heather Langenkamp) coraz częściej miewa koszmary z Freddym Kruegerem (Robert Englund) w roli głównej, który chce ją zabić. Ten pan znany jest dzieciom z wyliczanek i pewnie nieraz maluchy były straszone przez rodziców słowami: "Jak będziesz niegrzeczny to przyjdzie po ciebie Freddy". Jedna z koleżanek Nancy w czasie takiego snu nagle zaczyna się szarpać, potem zostaje zabita przez niewidzialnego napastnika. Jedynym świadkiem jest chłopak ofiary, który automatycznie staje się podejrzanym o dokonanie morderstwa. Rozpoczyna się walka, w której jest jedna zasada - "Cokolwiek byś nie robił, nie zasypiaj!" Jim Doyle (efekty specjalne) dwa razy zagrał Freddy`ego Kruegera: podczas sceny, gdy montuje on rękawicę i podczas sceny w Depp udał się na casting do filmu z przyjacielem Jackie Earle Haley jako osoba towarzysząca, jednak został dostrzeżony przez reżysera Wesa Cravena, który zaproponował mu rolę w tym filmie. "Koszmar z ulicy Wiązów" – kto z nas nie słyszał o tym filmie? Wyreżyserowany w 1984 roku przez Wesa Cravena stał się klasyką gatunku, a Freddy Krueger ikoną kina grozy obok takich osobistości w tym światku jak Jason Voorhees, Michael Myers czy Leatherface. Three... four... Better lock your door… W Springwood na ulicy Wiązów mieszka Tina Gray ... więcejzdaniem społeczności pomocna w: 86%Freddy Krueger to chyba najbardziej rozgadana postać świata horroru, a obok Michaela Myersa z "Halloween", Jasona Voorheesa z "Piątku 13-go" i Leatherface'a z "Teksańskiej masakry piłą mechaniczną" jeden z najbardziej rozpoznawalnych czarnych charakterów kina grozy. Podczas gdy Myers czy Voorheese zaliczają się do grona cichych zabójców, Freddy ... więcejzdaniem społeczności pomocna w: 84% Nie ma co duzo sie rozpisywac , film jest po prostu tym czym nigdy nie bedzie zaden inny horror w przyszlosci ... to po prostu kwintesencja gatunku. Wes Craven to mistrz horroru, i cenie go za to bardzo , choc Koszmar z ulicy Wiązów 7 - czyli Nowy Koszmar , byl chyba najbardziej nie udana produkcja z calej ... więcej Doskonale pamiętam niezapomniane czasy lat 80 i 90, kiedy VHS z tą produkcją był prawdziwym trofeum, choć teraz może się to wydawać błahe i groteskowe, a jednak. "Koszmar z ulicy Wiązów" jest dziś legendą kina grozy, zasłużenie, bo odcisnął trwałe piętno w historii ... więcej Zdecydowanie jeden z najbardziej znanych klasyków w historii kina grozy. Obejrzałam ten film całkiem niedawno i bardzo przypadł mi do gustu. Z pewnością trafi również do innych maniaków horrorów! Serdecznie polecam! ja wypisze a wy dopisujcie jak coś przeoczę:P 1:Koszmar z ulicy wiązów (9 części) 2:Piątek trzynastego (12 części) 3:Dzieci kukurydzy (9części) 4:Teksańska masakra piłą mechaniczną (6 części) 5:Rec (3 części) 6:Boogeyman (3 części) 7:Piła (7 części)-uznając jako ... więcej Wreszcie! TAK MOGĄ WYKRZYCZEĆ FANI HORRORU I KLASYKI KINA ŚWIATOWEGO. LEGENDARNA SERIA "KOSZMAR Z ULICY WIĄZÓW" TRAFIA DO NAS NA DVD! TRZEBA POCHWALIC DYSTRYBUTORA MONOLITH FILMS, ŻE ZDECYDOWAŁ SIĘ WRESZCIE WYDAĆ TĘ NIEKWESTIONOWANĄ KLASYKĘ NA DVD. Z RACJI, ŻE MOJ POST BEDZIE ... więcej Przyznać szczerze trzeba, że film Cravena nie zestarzał się zbyt dobrze pod kątem aktorskim i fabularnym, ale to jedyne aspekty, w których ustępuje najlepszym współczesnym produkcjom przynależnym do gatunku horroru. "Koszmar z ulicy Wiązów" potrafi bowiem ciągle sugestywnie straszyć, jest cudownie innowacyjny pod względem realizacyjnym i posiada coś, czego większość dzisiejszych filmów grozy jest niestety wyzbyta – potrafi sprawić, iż na skutek ekranowych wydarzeń widz zajrzy w głąb siebie, przeżywając swoiste katharsis, które pozwoli mu lepiej radzić sobie z własnymi lękami. Założenie było bardzo proste: rzucić kilkoro głównych bohaterów – w wieku nastoletnim, jak na ówczesne slashery przystało – na pożarcie potworowi z ich własnych snów. Freddy Krueger to zgładzony lata wcześniej seryjny morderca dzieci, który jakimś cudem zdobył moc zabijania ludzi w trakcie ich snu – śmierć w ramach surrealistycznego koszmaru oznacza jednocześnie koniec życia w rzeczywistości. Wyjaśnianie istnienia Freddy'ego nie ma tu większego znaczenia, a racjonalne myślenie nie znajduje przełożenia na wydarzenia rozgrywające się na ekranie. W trakcie dekady poprzedzającej premierę "Koszmaru z ulicy Wiązów" thrillery i horrory uświadomiły ludziom, że nie mogą już nigdzie czuć się bezpieczni, tym bardziej we własnych domach, ale nikt im jeszcze w takiej formie nie odbierał bezpieczeństwa we własnych umysłach. Czy może bowiem być coś bardziej intymnego i osobistego niż ludzkie sny, które są niezgłębioną po dzień dzisiejszy skarbnicą wiedzy i ludzkiej psychologii – wypadkową różnych funkcji mózgu oraz wszelakich emocjonalnych przeżyć? "Koszmar z ulicy Wiązów" - kadr z filmu Człowiek nie zasypia przecież po to, by się bać, lecz żeby odpocząć od zgiełku codzienności oraz intensywności myślenia, pozwalając podświadomości przejąć na chwilę kontrolę. Craven, który na studiach interesował się prymitywnymi ludzkimi lękami na przełomie różnych kultur (jedną z naszych największych obaw jest irracjonalny strach przed rozszarpaniem przez zwierzęce szpony), brutalnie wkroczył w tę dotąd nietykalną sferę ludzkiego życia. Zbezcześcił ją wisielczym humorem, splamił hektolitrami krwi, pozbawił niewinności sugestywnymi obrazami surrealistycznej przemocy oraz sprawił, że po seansie wielu widzów miewało koszmary i zaczęło zupełnie inaczej spoglądać na kwestię marzeń sennych i tego, co mówią o danym człowieku. Raz… Dwa… - Freddy już Cię ma Geniusz Cravena polegał nie tylko na trafieniu z tematem w odpowiedni czas, lecz również na tym, że Mistrz Amerykańskiego Kina Grozy potrafił skutecznie połączyć sceny oparte na efektownych oraz innowacyjnych trickach (groteskowy fragment, w którym Krueger ma kilkukrotnie dłuższe ręce, sekwencja z Glenem zamieniającym się w gejzer krwi) z budowanym subtelnymi środkami sugestywnym kinem grozy (zarys głowy i szponów Freddy'ego wyłaniających się ze ściany, scena ze szponami wynurzającymi się z wanny w trakcie kąpieli Nancy). I doskonale rozumiał jedną z podstawowych zasad kina, że czasami mniej znaczy więcej – dlatego też fizycznie Freddy Krueger pojawia się na ekranie łącznie tylko przez siedem minut, ale jego obecność jest odczuwalna w każdym pojedynczym kadrze "Koszmaru z ulicy Wiązów". Foto: Materiały prasowe Johnny Deep w filmie "Koszmar z ulicy Wiązów" - kadr Kiedy go natomiast widzimy w pełnej krasie – ze spaloną twarzą (twórcy "inspirowali się" zdjęciami ofiar pożarów), koszmarną rękawicą z czterema ostrzami, kultowym kapeluszem oraz jeszcze bardziej kultowym czerwono-zielonym swetrem (podobno dla siatkówki oka są to dwa skrajne kolory) – trudno czasami opanować odruchowe wzdrygnięcie. Krueger miał być zresztą w założeniu "cichym" mordercą (na wzór Michaela Myersa z serii "Halloween" oraz Jasona Voorheesa z kolejnych "Piątków 13-ego"), który straszy wyglądem i nie posługuje się żadnymi znanymi ludzkimi motywacjami. Dopiero w późniejszych odsłonach (w ciągu 10 lat powstało 6 kontynuacji oraz serial telewizyjny, a gdy Krueger zadomowił się już na salonach popkultury, stanął do walki z innymi filmowymi postaciami, między innymi z Jasonem Voorheesem) ten niezwykły czarny charakter zaczął nadużywać słów oraz czarnego humoru, stając się w efekcie – o ironio! – cieniem samego siebie. Trzy… Cztery… - Zaraz w drzwi uderzy To zresztą tylko jedna z licznych "poprawek" wprowadzonych przez producentów oraz kolejnych reżyserów do oryginalnej wizji Cravena, który nawet w trakcie tworzenia niskobudżetowego pierwszego "Koszmaru z ulicy Wiązów" musiał iść na wiele różnych kompromisów. A że w trakcie pisania scenariusza Craven korzystał dosyć mocno ze swojej autobiografii (reżyser wspomina między innymi o włóczędze, który przeraził go w wieku dziesięciu lat i stał się inspiracją dla wyglądu Kruegera), niektóre z wymuszonych zmian zabolały go także prywatnie. Najważniejszą z nich wszystkich wydaje się być modyfikacja kultowego obecnie zakończenia, w którym granica między rzeczywistością a fikcją, jawą a snem zostaje ostatecznie zamazana. Reżyser do dzisiaj nienawidzi tej końcówki, uważając ją za maksymalnie zbędną Otóż Craven pragnął happy endu, w którym Nancy pokonuje Kruegera przestając w niego wierzyć i – cięcie! – budzi się nagle ze snu, a widz uświadamia sobie, że cały film był jednym wielkim koszmarem. Producent Robert Shaye wymógł jednak na Cravenie otwarte zakończenie (w kadrze znowu zaczynają dziać się dziwne rzeczy i do końca nie wiadomo, czy Freddy rzeczywiście został zgładzony), ponieważ poczuł pismo nosem i liczył na kilka nawet kontynuacji. Dość dodać, że słynny reżyser do dzisiaj nienawidzi tej końcówki, uważając ją za maksymalnie zbędną i niszczącą całościowe filmowe wrażenie (choć prawda jest taka, że tylko dzięki niej mógł wrócił do serii dekadę później "Nowym koszmarem Wesa Cravena"). Natomiast jeszcze bardziej nie cierpi remake'u "Koszmaru z ulicy Wiązów" z 2010 roku w reżyserii Samuela Bayera, który był jednym z najbardziej dochodowych i jednocześnie najsłabszych filmów roku. Ale nadmienić też trzeba, że tego feralnego projektu wyparło się wiele innych osób w niego zaangażowanych – Rooney Mara, która zagrała tam jeszcze zanim stała się muzą Davida Finchera, była blisko pożegnania się po tym występie z aktorstwem... Pięć… Sześć… - Krzyż ze sobą nieś Wokół "Koszmaru z ulicy Wiązów" narosło przez lata wiele różnych mitów. Wedle jednego z nich twórcy zużyli ponad 2 tysiące litrów sztucznej krwi, wedle kolejnego – "topiące się" pod nogami Nancy w jednej ze scen schody zostały stworzone z kuriozalnego połączenia kleju, owsianki, mieszanki na naleśniki, zupy grzybowej i jeszcze kilku zaskakujących składników. Jednak to właśnie takie kreatywne podejście do nowych sposobów straszenia oraz świadome próby wyzbycia się schematów konwencjonalizującego się już wtedy gatunku sprawiły, że dzieło Wesa Cravena ciągle się broni przed upływem czasu. To oczywiste, że dzisiaj, w epoce wszędobylskich efektów komputerowych, scena szlachtowania biednej Tiny, pierwszej ofiary Freddy'ego, wyglądałaby lepiej wizualnie i bardziej realistycznie, jednakże straciłaby jednocześnie coś ze swojej wymowności. Foto: Materiały prasowe "Koszmar z ulicy Wiązów" - kadr z filmu Współczesne horrory są często zbyt "ładne", wystylizowane, wygładzone, podczas gdy w "Koszmarze..." podskórny niepokój kreują właśnie surowe, wymyślne, pokręcone, groteskowe efekty wykonane fizycznie na planie, przed kamerą. Tina, z pooranym szponami Freddy'ego brzuchem, unosi się pod sufit (filmowcy wykorzystali do tej sceny "pokój obrotowy", kręcąc do góry nogami, a operator siedział wraz z kamerą na specjalnym stanowisku przymocowanym do ściany), a całość jest tak zaskakująca (nawet dzisiaj!) i prezentuje się tak makabrycznie, że trudno oderwać wzrok od ekranu. W każdym kadrze "Koszmaru z ulicy Wiązów" czuć rękę myślących nad różnymi rozwiązaniami problemu ludzi, a nie rendering wykonany w bezdusznym komputerze, który z założenia nie bierze pod uwagę cudowności wynikającej z niedoskonałości. Patrząc z perspektywy 30 lat na kształt filmu Cravena, trudno wyobrazić sobie lepszą wersję, co przeładowany komputerowymi obrazami remake Bayera znakomicie podkreślił. Siedem… Osiem... - Myśl o swoim losie Paradoksalnie, wybory obsadowe również wydają się służyć całościowemu wrażeniu wyniesionemu z "Koszmaru z ulicy Wiązów", nawet jeśli – jak zostało to już wspomniane – pod względem aktorskim film Cravena nie należy do najlepszych. Wystarczy jednak odjąć z tego równania fantastycznego Roberta Englunda, który nadał Kruegerowi złowrogiej fizyczności oraz pewnego posmaku szaleństwa (inspiracją dla aktora była rola Klausa Kinskiego w "Nosferatu wampirze" Wernera Herzoga). Bez jego groteskowych ruchów, obłąkańczego śmiechu i perfidii malującej się pod charakteryzacją na twarzy Krueger najprawdopodobniej nie stałby się legendą. Z początku Kruegera miał zagrać David Warner (najbardziej wówczas znany z "Omenu" Richarda Donnera), ale byłby zbyt normalny i racjonalny, a bardziej znani aktorzy próbowaliby zapewne nadawać potworowi ze snów większej psychologii i jakiegoś człowieczeństwa. Główna obsada sprawdza się również świetnie w lekko campowej konwencji przyjętej przez Cravena, choćby tylko dlatego, że młodzi i naiwni aktorzy stanowią dobry punkt odniesienia do ekranowej psychopatii Kruegera i można z nimi sympatyzować. Z bohaterami pozytywnymi "Koszmaru z ulicy Wiązów" wiąże się także kilka ciekawostek. Otóż o rolę Heather Langenkamp walczyły między innymi Demi Moore, Courteney Cox czy Jennifer Grey, a w Glena chcieli się wcielić zarówno Charlie Sheen, John Cusack, Brad Pitt, Kiefer Sutherland jak i Nicolas Cage. Johnny Depp, który rolą Glena zadebiutował w kinie (i zaliczył najbardziej pamiętny zgon w całej serii!), przyszedł zresztą na casting zupełnie przypadkiem wraz z Jackie'em Earle'em Haleyem, który zagrał później Kruegera w remake'u Bayera. Dziewięć… Dziesięć… - Nie dla Ciebie sen Wbrew pozorom "Koszmar z ulicy Wiązów" ma także dość intrygujące drugie dno, poza wynajdywaniem coraz to nowych sposobów na brutalne wyciąganie podświadomych lęków publiczności na światło dzienne. Otóż Craven wpisał się z fabułą swojego filmu w rosnącą krytykę amerykańskich przedmieść, które były reklamowane jako oazy spokoju i niewinności. Pomijając napisy początkowe, w których Tina śni po raz pierwszy o Freddym, "Koszmar..." rozpoczyna się niczym kolejny film o sielankowym życiu nastolatków na przedmieściach (akcja dzieje się w fikcyjnym Springwood, ale w części pierwszej nazwa ta nigdy nie pada), natomiast potem reżyser z radością doprowadza do przekreślenia tegoż wizerunku. Kolejnym ciekawym wątkiem, który warto wziąć pod uwagę przy oglądaniu "Koszmaru z ulicy Wiązów", jest motyw dojrzewania. Foto: Materiały prasowe "Koszmar z ulicy Wiązów" - kadr z filmu Dorośli, nie tylko rodzice protagonistów, nie potrafią w żaden sposób poradzić sobie z całą sytuacją i ze swoim życiem (często obserwujemy ich z alkoholem lub pigułkami w rękach), podczas gdy to młodzi podejmują walkę. Aktorka Heather Langenkamp określiła wręcz film jako "opowieść o sile młodości". Przy okazji pojawiają się wątki wykluczenia społecznego oraz iście freudowskie podteksty i seksualne insynuacje. To bardziej ciekawostki, które uzupełniają całościowy wydźwięk "Koszmaru z ulicy Wiązów" niż motywy stanowiące o esencji filmu, jednakże ich obecność udowadnia po raz kolejny, że Craven nie zrealizował po prostu kolejnego wymyślnego horroru, żeby zbić łatwą kasę, lecz zaangażował się w przemyślany z każdej możliwej strony projekt, bawiąc się z percepcją publiczności i jednocześnie doprowadzając niektórych widzów do stanu przedzawałowego. Miłych snów! "Koszmar z ulicy Wiązów" to film, który zmienił diametralnie oblicze światowego horroru, wpływając również na niezliczoną ilość późniejszych twórców. Wielu widzów, którzy oglądali go w okresie premiery, wspomina ten obraz z lekkim rozrzewnieniem za dawnymi czasami i innym typem horroru, bojąc się do niego wracać w obawie przed zawodem, jednakże dzieło Wesa Cravena nie straciło aż tak wiele ze swej dawnej wyjątkowości. 30. rocznica filmu to doskonała okazja, by się o tym przekonać na własne oczy i uszy. Z kolei Freddy Krueger, który trafił na szczyty wielu prestiżowych list filmowych (znalazł się między innymi w zestawieniu "100 najlepszych bohaterów i 100 najlepszych złoczyńców na stulecie amerykańskiego kina" American Film Institute), zachował do dziś swą dawną moc i zdolność do wywoływania przyspieszonego bicia serca u największych nawet twardzieli. Cokolwiek więc byście nie robili, nie zasypiajcie! Jednym z założeń twórcy horroru jest doprowadzenie widza do stanu, w którym nie może zasnąć po seansie. Ostatecznie jednak dobrze jest, gdy odbiorca obejrzy cały film opatulony kocem, drżąc z przerażenia. Nieźle, gdy kilka razy trochę się zaniepokoi lub przestraszy. Kiepsko, gdy widza film w ogóle nie obejdzie – obejrzy go raczej z obowiązku albo niechęci do nieukończenia zaczętego seansu. Najgorzej jednak jest wtedy, kiedy widz zaśnie w trakcie ostatnie dwadzieścia lat z przeżytych trzydziestu nie zdarzyła mi się pusta noc po horrorze. Z dzieciństwa mgliście pamiętam przerażenie (naprawdę, atmosfera tego filmu dla sześcioletniego mnie była po prostu zbyt gęsta) i garścią innych rzeczy, ale chyba najbliższy rasowemu horrorowi było W mgnieniu oka z Rutgerem Hauerem. Fanem gatunku – ale bardzo specyficznym fanem – stałem się dopiero jakiś rok temu. Nadrabiam zaległe klasyki i oceniam je przez pryzmat soczewki własnego oka. Jeśli jest ona przykryta powieką – to znaczy, że horror był nijaki. Jeśli pozostawała odsłonięta przez większość seansu – zaliczam film na plus. A tutaj podaję horrory, na których przysnąłem. (Wszystkie filmy dokończyłem.)Koszmar z ulicy WiązówPrzespała najlepszy moment!Numer jeden na liście – film, którego fenomenu nie potrafię w żaden sposób zrozumieć. Może nigdy nie miałem porządnego koszmaru, może jestem pozbawiony wrażliwości, a może wszyscy wokół za bardzo przeżywają postać Freddy’ego Kruegera. Zdaję sobie sprawę, że Wes Craven uznawany jest za mistrza horroru, który dwukrotnie zmienił oblicze tego gatunku – w tym pierwszy raz właśnie za pomocą Koszmaru. Ba, uwielbiam jego kolejny „przełom”, czyli Krzyk, genialnie punktujący schematy tego typu kina, jednocześnie będąc niemal szablonowym przykładem tego, czego jest pastiszem. Cenię również techniczną wprawę Cravena i wizualną wyobraźnię, która w Koszmarze powołała do ekranowego życia kilkanaście świetnie wykonanych ujęć. Razi mnie jednak sztuczność, która chwilami bije z ekranu – i nie tylko ta dotycząca rekwizytów czy inscenizacji (jak przedostatnie ujęcie dmuchanej lalki wciąganej przez drzwi), ale sztuczność… prawdziwości. Koszmar przenika tu do rzeczywistości, ale ta rzeczywistość jest koszmarnie nieprawdziwa. Skrótowe rozwiązania narracyjne, sztucznie brzmiące dialogi, sztuczne emocje, bohaterowie. W rezultacie w połowie seansu film uśpił moją czujność, bo nie brałem na poważnie niczego, co dzieje się na ekranie. Przymknąłem oko raz i drugi, a na sequele lub powtórkę nie mam na razie się obudzęCzy ja śnię? A nie, zaraz, ja gram w – idealny! Przespałem chyba dwadzieścia minut, a film oglądałem w ramach nocy horrorów w bydgoskim Cafe Kino. Atmosfera więc nie była bynajmniej senna. Ale film już tak. Jacob Tremblay, którego nie trawię za ten film i inny, nędzny horror – Osaczoną, jest tutaj ucieleśnieniem wszystkiego, co drażni mnie w dziecięcych rolach. Słodki, niewinny chłopiec z wielkimi, mokrymi oczami i cieniutkim głosikiem. No jakże mu nie współczuć? Jakże go nie kochać? Gwoździem do trumny, w której spoczywa warstwa emocjonalna tego filmu, jest Kate Bosworth, która jest chyba najgorszą aktorką współczesnego Hollywood. No może Katherine Heigl jest gorsza. Mike Flanagan, skądinąd świetny fachowiec od dreszczowców, popełnił tutaj największy grzech – taśmę filmową pomazał plamami nudy. Wszyscy się snują po lokacjach, wszyscy płaczą, wszyscy cierpią. Muzyka sugeruje, kiedy dzieje się coś złego, a kiedy można odetchnąć, bo inne elementy składowe narracji nie są w stanie. Zanim „przyciąłem komara”, ciągle miałem wrażenie, że z filmu wycięto jakieś istotne sceny i wątki, bo nie mogłem poskładać tej historii w całość. Ostatecznie udało mi się coś zrozumieć, ale nadal mam wrażenie, że wewnątrz tego wieje nuda i świeci pustka. Tak jakby wszystko działo się w zwolnionym tempie, żeby dobić do tych wymaganych dziewięćdziesięciu minut. Do dziś, kiedy nie mogę zasnąć, myślę o filmie Flanagana – wilkołak w LondynieMówiłem wyraźnie – nie budzić mnie przed jedenastą!Podobne wpisyGriffin Dunne. Charakteryzacja. Efekty specjalne. To było dobre! Ale od momentu, w którym główny bohater trafia do szpitala, obok niego powinien położyć się scenarzysta i reżyser tego dzieła. Wątek romantyczny jest tak naciągany, że aż pęka cienka guma łącząca racjonalność z niedowierzaniem. Prawdziwy „horror” zaczyna się tu na jakieś dwadzieścia minut przed końcem. Wcześniej ciągle chodzą, gadają. Ekspozycja na poziomie opowiadania gimnazjalisty. Wilk jest dziki, wilk jest zły! Wilk ma bardzo ostre kły! Czy coś w tym rodzaju. Aha, ten film jest także komedią. Nie to, żeby było w nim cokolwiek śmiesznego, ale w sumie ta przynależność gatunkowa pozwala mu wybronić rażące idiotyzmy. Mniej więcej w połowie zacząłem sprawdzać, kiedy się skończy. Tu akurat nie zasnąłem, ale siedziałem zgarbiony, oparty na dłoniach, wyczekując końca. A gdy ten nadszedł, nie marzyłem już o niczym innym poza drzemką. Koszmar z ulicy Wiązów cda napisy plOpis FilmuGrupę nastolatków męczą senne koszmary, w których prześladuje ich mężczyzna ze spaloną twarzą, Freddy Krueger, psychopatyczny morderca dzieci. Oglądaj Koszmar z ulicy Wiązów cały film napisy pl w bardzo dobrej jakości. Na naszej stronie możesz odnaleźć dużo popularnych Wes CravenPremiera: 1984Gatunek: HorrorKraj: USAObsada: Ronee Blakley, Heather Langenkamp, [...]O filmieHorror Koszmar z ulicy Wiązów oglądaj film został wyprodukowany w 1984 roku w USA. Do Koszmar z ulicy Wiązów zalukaj scenariusz napisał Wes Craven. Koszmar z ulicy Wiązów stworzył Wes Craven. You might like

koszmar z ulicy wiązów cały film